Διόρθωση για τη συνταγή "Ο χαμένος αδερφός του Στρούντελ και της Τάρτας"

Όπως θα φανεί και στην πορεία η Blogger του My Kitchen is My Shrink είναι ένα άτομο κατ' εξοχήν αφηρημένο...Συνεπώς για "καλωσόρισμα" δε θα μπορούσα να μην "ανακατέψω" και λίγο το κείμενο. Και φυσικά σε ποιο άλλο σημείο θα γινόταν το λάθος? Μα φυσικά στο μέρος της εκτέλεσης...
Λοιπόν ευτυχώς το λάθος δεν είναι σημαντικό αλλά το κείμενο φαίνεται ασυνάρτητο.
Αφότου έχετε σοτάρει για λίγο τα μήλα, και έχετε προσθέσει τα αμύγδαλα τις σταφίδες τη
ζάχαρη και την κανέλα και είστε στο στάδιο του καραμελώματος της γέμισης...τότε προσθέτετε το Amaretto ή όποιο άλλο αλκοολούχο ποτό έχετε επιλέξει και στη συνέχεια(αν έχετε όρεξη και το έχετε ξανακάνει, χωρίς να πάρει φωτιά ο απορροφητήρας!!) με ένα μακρύ σπίρτο το φλαμπάρετε.
Ευχαριστώ για την κατανόηση.
Να έχετε μία όμορφη μέρα!

Σάββατο Μεσημέρι...κάτι να αλλάξει τη διάθεση

Είναι Σάββατο μεσημέρι λίγες μέρες πριν ξεκινήσει η εξεταστική μίας ακόμη εργαζόμενης-φοιτήτριας( ένας συνδυασμός που τους μήνες Ιανουάριο,Ιούνιο και Σεπτέμβριο σε κάνει να φλερτάρεις με την ιδέα να δοκιμάσεις το πρώτο σου lexo) .Η κουζίνα όμως είναι ακριβώς δίπλα...Μάλλον θα στραφώ προς τα εκεί.
Όταν όμως η έμπνευση σου έρχεται Σάββατο απόγευμα και το super market έχει να σε δει μια εβδομάδα, τότε επιστρατεύεις τη φαντασία σου.(Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, το να μαγειρεύεις με τα ελάχιστα υλικά που έχουν ξεμείνει σε ντουλάπια και ψυγείο, είναι κατά τη γνώμη μου η ωραιότερη και δημιουργικότερη αναμέτρηση με τον εαυτό μας.)
Λοιπόν... πίσω από πολλά παγάκια βρήκα ένα πακέτο ζύμη κουρού, φυσικά αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο γιατί αντικαθιστά επάξια την pate brisee(την κατεξοχήν βάση για τάρτες) την οποία λατρεύω αλλά πότε να προλάβεις να ζυμώσεις μετά τη δουλειά;Οπότε σχεδόν πάντα υπάρχει μια στην κατάψυξη.
Βρήκα επίσης 5 μήλα 3 εκ των οποίων ξινόμηλα, ένα πακετάκι(μάλλον 1/3 από το πακετάκι) σταφίδες, και λίγα αμύγδαλα φιλέ καβουρδισμένα (εντάξει παραδέχομαι ότι το αμύγδαλο φιλέ δεν το βρίσκεις εύκολα στα μισοάδεια ντουλάπια της κουζίνας αλλά εδώ στάθηκα τυχερή) πάντως και να μην τα έχετε στο σπίτι η συνταγή δεν θα παρεξηγηθεί.
και ακόμη πιο Με αυτά τα υλικά λοιπόν, η ιδέα για τη δημιουργία ενός μακρινού συγγενή του στρούντελ και ακόμα πιο μακρινού της τάρτας με μήλα μου χτύπησε την πόρτα.

Συνταγή για "Ο χαμένος αδερφός του Στρούντελ και της Τάρτας"

• 5 μήλα (αν κάποια από αυτά είναι πράσινα δεν πειράζει σ' αυτό το blog δεν κάνουμε ταξικούς φυλετικούς ή οποιουδήποτε είδους διαχωρισμούς)
• 1 πακέτο ζύμη κουρού (εξηγούμαι: 1 πακέτο=το 1 από τα 2 πακέτα που περιέχει η συσκευασία)
• 1/3 της κούπας σταφίδες ξανθές ή μαύρες, λιγότερες ή περισσότερες(προς επιβεβαίωση της ανωτέρω υποσημείωσης περί διαχωρισμών)
• 1 κούπα μαύρη ζάχαρη (Ας μη γίνω κουραστική...)
• 1/2 κούπα αμύγδαλα φιλέ
• χυμό από μισό λεμόνι
  
• 50 gr βούτυρο
• 2 κουταλάκια κανέλα
• 1 σφηνάκι Amaretto ή κάτι άλλο αλκοολούχο που να σας ταιριάζει στη γεύση.
• 1 κουταλια corn flour

Εκτέλεση:

Κόβουμε τα μήλα σε λεπτές φέτες και τα περιχύνουμε με το χυμό λεμόνι
Βάζουμε σε δυνατή φωτιά ένα αντικολλητικό τηγάνι με το βούτυρο και το αφήνουμε για ένα λεπτό. Μόλις αρχίσει να "ζωντανεύει" το βούτυρο ρίχνουμε τα μήλα και τα ανακατεύουμε για 3-4 λεπτά.
αμύγδαλα και αν έχουμε όρεξη (και το έχουμε ξανακάνει χωρίς να πάρει φωτιά ο Προσθέτουμε τη ζάχαρη τα αμύγδαλα την κανέλα και τις σταφίδες και ανακατεύουμε ζωηρά για δύο λεπτά. Η ζάχαρη θα αρχίσει να καραμελώνει αλλά λίγο πριν αρχίσει να γίνεται σκληρή καραμέλα,θα επέμβει το σφηνάκι του Αmaretto με το οποίο θα λούσουμε τα μήλα-σταφίδεςαπορροφητήρας) με ένα μακρύ σπίρτο το φλαμπάρουμε.


Και όπως έλεγε ο τύπος στο Art-Attack(τέλος πάντων όσοι το θυμούνται) : And when you finish...it looks like this

To αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει και προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180.
Μετά από μισή ώρα το απλώνουμε πάνω στη ζύμη... κάπως έτσι

και στη συνέχεια το τυλίγουμε, και το τοποθετούμε σε ένα ταψί στο οποίο κατά προτίμηση έχουμε στρώσει ένα κομμάτι λαδόκολλα( η οποία βοηθά πρώτον στο να μην κολλήσει το γλυκό στο ταψί και αρχίσουμε να βρίζουμε και επιβαρύνουμε το κάρμα μας και δεύτερον για να μην έχουμε να πλένουμε με τις ώρες.)
Το βάζουμε στο φούρνο και(επειδή δεν έχω καλή σχέση με το χρόνο) μετά από 20 λεπτά αρχίζουμε να το κοιτάμε. Αν έχει γίνει χρυσαφένιο και λιγουρευτό το βγάζουμε και μόλις κρυώσει λίγο, το πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη.

Καλοκαιριάτικα όμως που να τη βρεις την άχνη...Αν δεν βαριέσαι ή δεν έχεις διάβασμα...(εδώ καταρρέω) πας και μέχρι το περίπτερο και παίρνεις ένα ωραιότατο παγωτό βανίλια.( Ο δαίμονας των θερμίδων,που κακή του ώρα όπου και να 'ναι, μου θυμίζει ότι θα του ταίριαζε ακόμα περισσότερο ένα παγωτό βανίλια με macademia και καραμέλα...αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες).
Προσωπικά θα το απολαύσω στην ταράτσα ακούγοντας Ella Fitzgerald και πίνοντας ένα ποτηράκι Vinsanto (Ε είπαμε super-market δεν πήγα αλλά μια μικρή κάβα την έχω), ε...μπορεί να μου επιτρέψω και ένα τσιγάρο..!

Καλή Απόλαυση!




ΥΓ: Επειδή η παρούσα είναι και η πρώτη ανάρτηση που κάνω στο blog θέλω να ζητήσω συγνώμη αν έγινα κουραστική, αλλά αυτολογοκρίνομαι συνεχώς και αυτός ήταν και ο λόγος που απέφευγα να γράψω.
ΥΓ 2: Θα ήταν χαρά μου να διαβάσω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας.