"Always look on the bright side..."

Ξημέρωσε ξανά...και η μέρα προβλέπεται, για ακόμα μια φορά, δύσκολη Δεν πτοούμαι όμως...φοράω την καλή μου διάθεση( έχω άδεια σήμερα, και δεν θα αφήσω τίποτα να μου πάει στραβά), καταφέρνω να παραβλέψω ότι πρωί πρωί θα πάω στο Πανεπιστήμιο να δώσω ένα "παλούκι" μάθημα, βάζω τα ακουστικά οι U2 μου εύχονται "Have a nice day" οι Guns and Roses "Take me down to the Paradise city" και οι Jet με ρωτάνε..."Are you gonna be my girl?"

Ε, ναι λοιπόν είμαι full από θετική ενέργεια και πανέτοιμη να ξεκινήσω τη μέρα!Μόλις όμως βγω στη λεωφόρο, ο Γιάννης(Αγγελάκας) με προειδοποιεί "Δε χωράς πουθενά" και δεν εννοεί τις θέσεις του parking...Γιατί βλέπω παντού μίζερες φάτσες; Γιατί κανένας μα κανένας άνθρωπος δε χαμογελάει πια; Γιατί κανένας δεν απαντά σε μία ευδιάθετη καλημέρα; Γύρισαν από διακοπές και έχουν κοπεί τα φτερά τους;Τι να πω; Ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας θα πω.

Δουλεύουμε, αγχωνόμαστε, τρέχουμε να προλάβουμε...τι ακριβώς; Τις 10 maximum μέρες διακοπών; Σε αυτές τις 10 μέρες κρύβεται η ευτυχία μας; Και οι άλλες 355;;; Κάθε μέρα μπορεί να έχει όμορφες μικρές στιγμές. Εμείς τους βάζουμε ταμπέλες ("Εσύ είσαι μέρα διακοπών,εσύ είσαι καλή μέρα, εσύ είσαι καθημερινή ,βαρετή και μαύρη") και δεν τους επιτρέπουμε να μας εκπλήξουν, να μας αποκαλύψουν τις ομορφιές που βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας.

Δεν πετάω σε ροζ συννεφάκια. Ξέρω τι συμβαίνει γύρω μας. Με δαιμονίζει η αδικία που βλέπω γύρω μου, τρελαίνομαι με τον ωχαδερφισμό των γύρω μου και τα φουσκωμένα υπερεγώ. Βλέπω τα υποκριτικά χαμόγελα των πολιτικών, που προσπαθούν να δημιουργήσουν άβουλα στρατιωτάκια προγραμματισμένα να δουλεύουν να κοιτάνε την πάρτη τους να μην έχουν προσωπική ζωή και το Σ-Κ να "τα σπάνε" στα μπουζούκια.

Δεν λέω να παραβλέπουμε την πραγματικότητα,λέω όμως πως δεν επιτρέπω σε κανένα τέτοιο στρατιωτάκι να μου χαλάει καθημερινά την αισθητική και τη διάθεση. Ο καθ ένας είναι αυτό που νοιώθει,τη στιγμή που το εκφράζει. Το νησί, οι διακοπές, η ευτυχία, ζούνε μέσα μας. Στο χέρι μας και στο μυαλό μας είναι να τα ζήσουμε οποτεδήποτε και οπουδήποτε και να τα περάσουμε και στους γύρω μας...

Η σημερινή συνταγή λέγεται...

"Σοκολατένια καταπολέμιση της μιζέριας"

(Εισαγωγικά: Tο εν λόγω επιδόρπιο είναι κάτι ανάμεσα σε κεϊκ σοκολάτας, Brownies και mud cake.Διερωτόμαι μήπως το blog θα έπρεπε να το ονομάσω "κάτι σαν..." αφού όσες συνταγές έχω αναρτήσει είναι ένα μπέρδεμα συνταγών...τέλος πάντων.)

Υλικά:

400γρ σοκολάτα κουβερτούρα ( Κατά προτίμηση μαύρη κατάμαυρη 80% κακάο,γούστα είναι αυτά)

125γρ βούτυρο(Σε απλά ελληνικά...το μισό πακετάκι του βουτύρου ή της μαργαρίνης)

1/2 της κούπας αλεύρι που φουσκώνει

1/3 της κούπας κονιάκ( ή ακόμα καλύτερα Tia Maria ή Grand Marnier)

2 αυγά

Για άρωμα αν θέλετε προσθέτετε μια βανίλια ή ένα κουταλάκι απόσταγμα φυσικής βανίλιας ή αν θέλετε να του δώσετε άρωμα πορτοκάλι στη θέση του κονιάκ βάλτε grand marnier πορτοκάλι.

Εκτέλεση:

Βάζουμε σε bain marrie(Μια μεγάλη κατσαρόλα γεμάτη ως τη μέση με νερό, και από πάνω της ένα μικρότερο κατσαρολάκι όπου τοποθετούμε τα υλικά.Αυτός ο τρόπος μας βοηθά να λιώνουμε τα υλικά χωρίς να έρχονται σε άμεση επαφή με το μάτι της κουζίνας και να καίγονται...καμμένη σοκολάτα=μπλιαχ μπλιαχ μπλιαχ) τη σοκολάτα και το βούτυρο. Τα αφείνουμε να λιώσουν και τα ανακατεύουμε, μέχρι να γίνουν κάπως έτσι

Το κατεβάζουμε από τη φωτία και προσθέτουμε το μισό αλεύρι, το αλκοόλ, το υπόλοιπό αλεύρι και στη συνέχεια ένα ένα τα αυγά.Μετά την προσθήκη κάθε υλικού ανακατεύουμε ζωηρά και μετά περνάμε στο επόμενο...(κάποιες διευκρινήσεις μπορεί να κουράζουν ορισμένους, αλλά είναι διευκρινιστικές για τους αρχάριους.)

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Βουτυρώνουμε μια μακρόστενη φόρμα ή 6 ατομικά φορμάκια.Η στρογγυλή φόρμα του κέικ είναι πολύ μεγάλη και βαθιά για τη συγκεκριμένη συνταγή. Αν δεν έχετε μακρόστενη φόρμα, τα μακρόστενα ταψάκια αλουμινίου που έχουν τα super market είναι μιά χαρά και επιπλέον μετά δε θα έχετε και πλύσιμο...τέλεια!

Βάζουμε το μείγμα στη φόρμα και το ψήνουμε για 10-15 λεπτά το πολύ.Είναι η μοναδική συνταγή στην οποία κρατάω χρόνο.Δεν πρέπει να ψηθεί πολύ, για να μείνει το κέικ υγρό στο κέντρο.Μόλις κλείσει 10΄ στο φούρνο δείτε αν η επιφάνεια έχει ψηθεί( δηλαδή έχει γίνει λίγο σκληρή), αν ναι αφήστε το για ακόμα 1-2 λεπτά ΟΧΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.

Et Voila!!

Το παγωτό είναι (όπως είχα υποσχεθεί την προηγούμενη φορά) βανίλια με macademia και καραμέλα...

Με τι θα το συνοδεύσω;

Ετοιμάζω ένα δυνατό καφέ φίλτρου και προσθέτω δύο σταγόνες απόσταγμα πορτοκαλιού δυο κουταλάκια του γλυκού Amaretto και γάλα( αυτό είναι προαιρετικό...όχι οτι τα άλλα είναι υποχρεωτικά, αλλά λέμε...)

ΥΓ: Το ξέρω ότι είμαι άθλια φωτογράφος, αλλά θέλω να απεικονίζω...περί τίνος πρόκειται

Καλή Απόλαυση...