As ugly as I seem

Το ήξερα, το περίμενα ,το διαισθανόμουν...τόση θετική σκέψη δε θα κρατούσε για πολύ. Είχα φτάσει σε κατάσταση ζεν , δ(ζ)εν με πτοούσε τίποτα. Τι εξεταστικές, τι η κατάσταση στη δουλειά να έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου( υπό Κανονικές Συνθήκες θα έπρεπε να έχω καταλήξει με νεύρα σερπαντίνες και να έχω αποκτήσει και 5-6 τικ) εγώ όμως... ζεν."Ι see trees are green red roses too" και τα σχετικά.
Η πόλη μου όμως είχε άλλα σχέδια για μένα. Σου λέει" δεν μπορεί όλοι να γκρινιάζουν και αυτή να είναι μέσα στη τρελή χαρά...θα τη στρώσω εγώ". Σήμερα λοιπόν, κατευθυνόμενη προς ένα από τα πολλά κτήρια που στεγάζουν τη σχολή μου, αποφάσισα να την περπατήσω την Αθήνα,να τη χαρώ (τρομάρα μου).
Παγίδα Νο 1: Πεζοδρόμια...Αφού δεν είναι για τους πεζούς γιατί συνεχίζουμε να τα αποκαλούμε έτσι;; Αν εξαιρέσουμε κάποια αξιοπρεπή πεζοδρόμια στην Πανεπιστημίου την Ακαδημίας και τη Σταδίου(και αυτά προς θεού όχι σε όλο το μήκος των οδών,λίγα από 'δω λίγα από 'κει...επιλεκτικά) σε όλα τα άλλα καραδοκούν λακκούβες ,κολώνες-κολωνάκια,εννοείται τσίχλες και εκτός των άλλων γλιστράνε διαβολεμένα (μην κάνει κανείς το λάθος και βάλει καινούργιο παπούτσι έστω και μία μέρα μετά από βροχή στο κέντρο...έχει φάει "σούπα" στη Σκουφά το υπογράφω)
Παγίδα Νο 2: Air Conditions...Φτύνουν συνεχώς και αδιαλείπτως, και άμα δεν τα περιμένεις(γιατί ορισμένα προειδοποιούν με τις λιμνούλες που σχηματίζουν στο πεζοδρόμιο) τρελαίνεσαι,λες: "Τώρα κουτσουλιά ήταν αυτό;" ή "Ποιος κάφρος φτύνει από το παράθυρο;" και μετά ηρεμείς..."Α! μωρέ το air condition ήταν(απόλυτα φυσιολογικό,δεν το συζητώ)"
Παγίδα Νο 3:Σκαλωσιές. Τι επισκευάζουμε ακριβώς;;Το πρόσωπο της πόλης αποκλείεται. Οι σκαλωσιές βρίσκονται χρόνια τώρα σε συγκεκριμένα σημεία και πλέον έχουν "δέσει" με το περιβάλλον τόσο που να μη διανοείσαι ότι κάπου εκεί πίσω υπάρχει και ένα κτήριο, και που να σηκώσεις το βλέμμα να κοιτάξεις πιο ψηλά...ή θα πέσεις στη λακκούβα, ή θα σου μπει το υγρό του air condition στο μάτι σαν κολλύριο ή θα κουτουλήσεις στην κολόνα(τελικά το έχει μελετήσει καλά η πόλη το concept..."Πως θα τους κάνω να έχουν συνεχώς σκυμμένο το κεφάλι; Έτσι ) Και όμως,πίσω από τα άθλια αυτά πράσινα πέπλα, κρύβονται ομορφιές. Έτσι και ένα από τα κτήρια της σχολής μου. Βρίσκεται στη γωνία Αριστείδου και Σοφοκλέους. Φανταστείτε ένα τριόροφο γωνιακό ψηλοτάβανο κτήριο (και μάλιστα το σχήμα το είναι σχεδόν ημικυκλικό) θυμίζει αρκετά νεοκλασικό που θα μπορούσε άνετα να σταθεί στη Champs Elysee αλλά η μοίρα του ήταν να στέκεται εκεί βρώμικο και παραμελημένο...αλλά η σκαλωσιά... σκαλωσιά(επί τουλάχιστον 5 χρόνια ) .Τι θέλουν να δείξουν; Ότι το έχουν κατά νου να το επισκευάσουν και έχουν βάλει τις σκαλωσιές μπροστά σαν post-it για να μην το ξεχάσουν; Ή ότι κάποτε κάποια στιγμή ξεκίνησαν να το σουλουπώσουν και μετά προέκυψε δουλειά με καλύτερες μίζες και το άφησαν για την περίοδο που θα έχουν αναδουλειές;;
Aχ λίγο αν την αγαπούσαμε αυτή την πόλη, πόσο πιο όμορφη, ανθρώπινη και φιλόξενη θα την είχαμε κάνει. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με μεράκι και αγάπη για το όμορφο το καλαίσθητο και το αυθεντικό. Βλέπω κουκλίστικα μικρά μαγαζιά με γλυκύτατους ευχάριστους ανθρώπους, να ενδιαφέρονται για την ποιότητα (των προϊόντων τους, των υπηρεσιών τους ,της ζωής τους/μας εν γένει) και όχι για τη μαζική κατανάλωση και το γρήγορο και εύκολο κέρδος. Ακολουθούν το πάθος τους, το στηρίζουν και έτσι ομορφαίνουν και τη δική μας καθημερινότητα. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι γενναιόδωροι, διατεθειμένοι να μοιραστούν μαζί μας τους δικούς τους μικρούς θησαυρούς.
Κάπως έτσι ξεγλιστρώ από τις κακοτοπιές της Αθήνας. Υπέροχοι άνθρωποι μου υποδεικνύουν ψιθυριστά τις κρυψώνες και όμορφες μυρωδιές με παίρνουν απ΄το χέρι και με ταξιδεύουν...

Μιας και μπήκε λοιπόν το Φθινόπωρο , η πρώτη μου πρόταση θα είναι μία παρεξηγημένη συνταγή που μπορεί να σας θυμίσει την Αθήνα. Είναι ένα "άσχημο"(οπτικά) φαγάκι που έχει γίνει με πολύ όμορφα και απλά υλικά αλλά αν του δόσεις μια ευκαιρία είναι πολύ νόστιμο, μπορεί να σε συντροφεύσει και να σε ζεστάνει μια κρύα φθινοπωρινή μέρα.


Οι περεξηγημένες ρίζες

Υλικά : 5 μέτριες πατάτες
4 μέτρια κρεμμύδια
2 μικρά καρότα
1 ποτηράκι κρασί
4 κούπες νερό (τουλάχιστον)
1/2 κουταλάκι (αυτό είναι το μυστικό της συνταγής) μείγμα μπαχαρικών για
tacos (θα το βρείτε στο super market στο τμήμα με τα έθνικ προϊόντα)
Αν δεν το βρείτε βάλτε μία πρέζα κύμινο και άλλη μία πάπρικα.
1 ποτηράκι του κρασιού ελαιόλαδο
Αλάτι και πιπέρι

Εκτέλεση: Κόβουμε τις πατάτες σε κυβάκια, τα κρεμμύδια σε φέτες (λίγο πιο παχιές από
αυτές που κόβουμε για τη χωριάτικη, και τα καρότα σε πολύ πολύ λεπτές
ροδελίτσες.
Βάζουμε το μισό λάδι σε μία κατσαρόλα και μόλις αρχίσει να ζεσταίνεται
προσθέτουμε τις πατάτες και τα καρότα και ανακατεύουμε ζωηρά για
περίπου 10'. Κατόπιν προσθέτουμε τα κρεμμύδια, συνεχίζουμε να ανακατεύουμε
και προσθέτουμε το υπόλοιπο λάδι.
Μόλις αρχίσουν να κολλάνε τα λαχανικά στον πάτο της κατσαρόλας σβήνουμε
με το κρασί και προσθέτουμε αρκετό αλάτι (δηλαδή λίγο παραπάνω απ' όσο θα
βάζατε σε κανονικό φαγητό και αυτό λόγω του ότι οι πατάτες τραβάνε το αλάτι
και αν βάλετε κανονική ποσότητα θα είναι λίγο άνοστο)
Μετά από 2'-3' προσθέτουμε 3 κούπες νερό,το πιπέρι και το μείγμα μπαχαρικών,
το καπακώνουμε και το αφήνουμε να βράσει σε μέτρια φωτιά μέχρις
ότου να πιει τα νερά του και να έχουν βράσει καλά οι πατάτες ( αρκετές θα πρέπει
να έχουν λιώσει). Αν δεν έχει συμβεί αυτό, προσθέτετε και την άλλη κούπα νερό.
Μόλις τελειώσει θα έχετε μία μελωμένη "ριζόσουπα",και αν κάνει πολύ κρύο μαζί
με τα μπαχαρικά προσθέστε και λίγο μπούκοβο.

Καλή σας απόλαυση